nr. 1 september 2021

  

In het eerste weekend in september ging de reis naar de Biesbosch een waterrijke omgeving waar de naam NEDERLAND WATERAND optimaal tot de verbeelding gaat spreken. Ik heb op de televisie wel beelden gezien van de Biesbosch, zag het meer als een afgesloten gebied dan als onderdeel van deze Nederlandse delta. Het was een waterrijk weekend, met een start in het prachtige en informatieve museum waar het ontstaan en de ontwikkeling van de Biesbosch in beeld werd gebracht. Ik kan mij niet herinneren dat in de geschiedenis lessen ooit is gesproken over de zware noordwesterstorm die de dijken van de Groote Waard teisterden en een grote watersnoodramp veroorzaakte op 19 november 1421. Uiteindelijk laat men het water van de zee en de rivieren maar begaan. Het water stroomt de polder in en zo ontstond een binnenzee met kreken en en zandplaten en de bevolking verlaat het gebied. Een gebied dat wij op een fluisterboot binnen zijn gedrongen om vogels te spotten en met enig geluk ook bevers. Bovenstaande foto’s van een bever zijn in het museum gemaakt.

   

Nadat wij een voorproefje hadden gekregen in het museum over de vogels, vissen en dieren die er leven in dit gebied, konden wij om half zeven opstappen op de boot. Een visarend (Pandion haliaetus) hebben wij over zien vliegen, hij is in de vlucht goed te herkennen door zijn grotendeels witte onderkant, zijn chocoladebruine bovenkant en de strepen bij de vleugels en staart. Deze mooie roofvogels hebben wij niet zien bidden maar in de schemer in een snelle vlucht zien over vliegen, dit tot groot enthousiasme van de gasten aan boord. Met grote camera’s en verrekijkers. Ik moest het doen met mijn smartphone, dat is ook wel te zien aan de kwaliteit van de foto’s als ik sterk moet inzoomen.

   

Voor opwinding bij de natuurliefhebbers aan boord wisten ook de ijsvogels (Alcedo atthis) te zorgen. Zeker drie werden er op deze drie uur durende tocht gezien. Het is een opvallende verschijning zeg maar gerust een juweeltje, die zich niet zo makkelijk laat zien. Het is een viseter en in deze visrijke wateren met veel begroeiing en overhangende (dode) bomen een ideale leef- en broedomgeving.

                                                                   De bronafbeelding bekijken (Overgenomen van intranet Wikipedia ijsvogel)

    

Op de terugweg bij een ondergaande zon werd op de valreep nog een bever gezien. Mooi om te zien hoe het bij opwinding ook muisstil kan zijn. Alleen de rimpeling van het water door de zwembeweging van de bever, die met zijn kop boven het water uit steekt, maakte enig geluid en trok daarmee alle aandacht naar zich toe. 

                                                                     

De aalscholver (Phalacrocorax carbo) is een tamelijk opvallende vogel en komt je regelmatig tegen, ze zijn niet altijd even geliefd als ze de visvijver leeg eten. Hij valt vaak op als hij zijn vleugels laat drogen nadat hij gedoken heeft om vis te vangen, met zijn zwemvliezen tussen de voortenen is hij een uitstekende zwemmer.  Ook hier kwamen ze in grote getalen voor, net zoals de reigers, waarbij de witte variant steeds meer de overhand lijkt te krijgen. Aan de verschillende eenden en ganzen en zwanen werd door de schipper niet echt aandacht gegeven. Hij deed het echter op een interessante, onderhoudende en humoristische manier.

   

Nadat het al donker was geworden ging de reis door de polder naar het hotel in het vestingplaatsje Gorinchem. Op 16 augustus 2021 werd deze vestingstad door de ANWB uitgeroepen tot mooiste vestingstad van Nederland. Ook hier een waterrijk gebied met de rivieren de Linge en de Boven-Merwede en de Tielerwaard, een stelsel van gebieden die qua waterbeheer met elkaar verbonden zijn. Een mooie gelegenheid om, na een goed ontbijt,  op deze zonnige zondagmorgen de authentieke historische gebouwen en geveltjes te bekijken. Ook nog enige foto’s gemaakt aan de waterkant en in het park van de wat meer bekende vogelsoorten. Een brutale ekster (Pica pica) met mooie contrastrijke zwart witte kleuren, behorende tot de familie van de kraaiachtigen. Houtduiven (Columba palumbus) die zich graag in parken ophouden en tegenwoordig steeds meer in stedelijke gebieden voorkomen waar ze ook goede broedresultaten laten zien. Ook een kauw (Coloeus monedula) de kleinste uit de familie van de kraaien liet zijn aanwezigheid even merken. Ook een piepklein watervogeltje, die waarschijnlijk zijn ouders kwijt was geraakt, had op deze paal in het water een rustpunt gevonden om op te drogen en bij de komen van de inspanning. Dit deden ook de meeuwen die even een rustig plekje in de nazomer zon hadden gevonden.

   

 

  

Nog een waterrijk gebied was de volgende halte. Het kleine plaatsje Bronkhorst, het stadje heeft maar een gering aantal huizen en inwoners en kreeg in 1482 stadsrechten en is een toeristische attractie. Het stadje ligt in de uiterwaarden van de IJssel en met het pontje kun je de rivier oversteken naar Brummen. De grasparkieten hoofdstad van Nederland en de residentie van de Gelderse Grasparkieten Club. Ook de gewone huismus (Passer domesticus), een kleine  zangvogel, ging hippende van tafel tot tafel om de kruimels te bemachtigen voordat een concurrent er mee van door ging. 

                                     

Een mooi begin van de vakantie, met dank aan de familie voor dit cadeau dat ik nog te goed had voor mijn verjaardag.

 

 

 

 

 

6 reacties

  1. Cor Booster zegt: Beantwoorden

    Weer een prachtige (foto)reportage Peter. En dat zelfs zonder parkietenfoto’s ????

  2. Jan Bouwmeester zegt: Beantwoorden

    Best verjaardag cadeau!

    1. Ja mag je wel zeggen.

  3. bert sempels zegt: Beantwoorden

    mooi artikel en prachtige foto’s

    1. Dank je Bert. Moet ook maar weer eens naar jou toe om prachtige foto’s te maken.

Laat een reactie achter op Peter van Amelsvoort Reactie annuleren