Dit artikel is overgenomen van facebook, met toestemming van Wim Velgersdijk.
Op bezoek bij Peter van Amelsvoort en Henk Fidder (deel 1)
Gisteren vrijdag 4 december 2020 op bezoek geweest bij Peter van Amelsvoort en Henk Fidder.
Deze afspraak was half oktober al gemaakt, maar kon door de toen aangepaste corona maatregelingen niet doorgaan. Zoals jullie wel weten zijn de regels weer iets versoepeld, dus afgelopen dinsdag heb ik de mannen gecontacteerd of het een GO was.
En ja hoor, iedereen was gezond én dus was het een GO, wat klinkt dat woord toch lekker hé.
Mijn liefje ging mee, want die kon weer eens lekker bijpraten met haar zusjes in Nijverdal.
Eerst Theo ophalen en gelijk door naar Nijverdal.
Daar waren we rond 11:00 uur en mijn liefje was precies op tijd voor de koffie.
Wij gingen gelijk door naar Peter in Raalte.
Daar waren we om 11:20 uur, ook precies op tijd, want Peter gaat op vrijdagochtend wandelen met zijn liefje Ria en is dan tegen 11:00 thuis.
We waren dus stipt, maar na twee voordeurbellen te hebben ingedrukt, zijn vaste huistelefoon én zijn mobiele telefoon voicemail te hebben ingesproken, werd er niet gereageerd.
Ik dacht: die liggen natuurlijk uitgeput op bed om bij te komen van het wandelen.
Maar na een kwartiertje (grapje, 2 min) deed een afgetrainde Peter de deur open.
Deze afspraak was half oktober al gemaakt, maar kon door de toen aangepaste corona maatregelingen niet doorgaan. Zoals jullie wel weten zijn de regels weer iets versoepeld, dus afgelopen dinsdag heb ik de mannen gecontacteerd of het een GO was.
En ja hoor, iedereen was gezond én dus was het een GO, wat klinkt dat woord toch lekker hé.
Mijn liefje ging mee, want die kon weer eens lekker bijpraten met haar zusjes in Nijverdal.
Eerst Theo ophalen en gelijk door naar Nijverdal.
Daar waren we rond 11:00 uur en mijn liefje was precies op tijd voor de koffie.
Wij gingen gelijk door naar Peter in Raalte.
Daar waren we om 11:20 uur, ook precies op tijd, want Peter gaat op vrijdagochtend wandelen met zijn liefje Ria en is dan tegen 11:00 thuis.
We waren dus stipt, maar na twee voordeurbellen te hebben ingedrukt, zijn vaste huistelefoon én zijn mobiele telefoon voicemail te hebben ingesproken, werd er niet gereageerd.
Ik dacht: die liggen natuurlijk uitgeput op bed om bij te komen van het wandelen.
Maar na een kwartiertje (grapje, 2 min) deed een afgetrainde Peter de deur open.
We werden gelijk naar de woonkamer gedirigeerd én aan de koffie gezet met een lekker ding erbij.
Nu hoor ik je denken, een lekker ding erbij ?Ja ik verzin dit ook niet, maar dat is de naam van deze Raaltense lekkernij. Het is een soort van rol, met véél slagroom. De koffie zou in eerste instantie door Peter worden gezet, maar die heeft net zoveel verstand van koffie zetten als mijn rechter gymschoen, jaja, dat heb je met die theedrinkers. Maar gelukkig sprong zijn lieve meisje Ria bij om dit (voor Peter) grote probleem op te lossen. We hebben gezellig zitten praten en in een mum van tijd was het 13:00 uur en stelde Ria voor om iets te eten. De slagroomrol was nog lang niet gezakt, maar om een eventuele honger aanval voor te zijn, was dit wel een verstandig voorstel. Dit werden heerlijke broodjes met gehaktbal en ik zeg broodje, maar bedoel bróóóóóóóóódjes. Toen we de broodjes op hadden, kwamen we er achter dat we nog steeds geen vogel hadden bekeken en dat het daar toch echt tijd voor werd.
Nu hoor ik je denken, een lekker ding erbij ?Ja ik verzin dit ook niet, maar dat is de naam van deze Raaltense lekkernij. Het is een soort van rol, met véél slagroom. De koffie zou in eerste instantie door Peter worden gezet, maar die heeft net zoveel verstand van koffie zetten als mijn rechter gymschoen, jaja, dat heb je met die theedrinkers. Maar gelukkig sprong zijn lieve meisje Ria bij om dit (voor Peter) grote probleem op te lossen. We hebben gezellig zitten praten en in een mum van tijd was het 13:00 uur en stelde Ria voor om iets te eten. De slagroomrol was nog lang niet gezakt, maar om een eventuele honger aanval voor te zijn, was dit wel een verstandig voorstel. Dit werden heerlijke broodjes met gehaktbal en ik zeg broodje, maar bedoel bróóóóóóóóódjes. Toen we de broodjes op hadden, kwamen we er achter dat we nog steeds geen vogel hadden bekeken en dat het daar toch echt tijd voor werd.
Peter heeft een bescheiden vogelhok met zes broedkooien, maar heeft inmiddels toch wat uitgebreid door er buiten volières aan te bouwen.
Het is werkelijk een plaatje voor het oog.
Maar belangrijker, wat deze parkiet-oloog in deze bescheiden ruimte voor elkaar brouwt is schier onmogelijk, wat een geweldige vogels heeft deze kerel.
Maar eerst een foto maken van het moment, waar ik de vogel die ik had beloofd aan Peter overhandig. Ik heb dit popje gekweekt uit de Gm-Kobalt man, deze heb ik vorig jaar gekregen van deze parkietenliefhebber-weldoener.
Het is werkelijk een plaatje voor het oog.
Maar belangrijker, wat deze parkiet-oloog in deze bescheiden ruimte voor elkaar brouwt is schier onmogelijk, wat een geweldige vogels heeft deze kerel.
Maar eerst een foto maken van het moment, waar ik de vogel die ik had beloofd aan Peter overhandig. Ik heb dit popje gekweekt uit de Gm-Kobalt man, deze heb ik vorig jaar gekregen van deze parkietenliefhebber-weldoener.
(foto rechts is een aanvulling op het origineel, het paar wat in die tijd naar Wim is gegaan en er nu een leuke pop met goede achtergrond van terug is gekomen)
Naar mijn idee vond hij het wel een leuk en bruikbaar popje en daar werd ik natuurlijk gelukkig van.
Toen begon het festijn van vogels bekijken, stuk voor stuk geweldige vogels.
Hij pakte ook een paar lichtgroene waar ik spontaan een hartslag verhoging van kreeg.
Wat is het toch vreselijk jammer dat deze vriendelijke kerel zover van ons weg woont, anders kwam ik wel meer over de vloer.
Naar mijn idee vond hij het wel een leuk en bruikbaar popje en daar werd ik natuurlijk gelukkig van.
Toen begon het festijn van vogels bekijken, stuk voor stuk geweldige vogels.
Hij pakte ook een paar lichtgroene waar ik spontaan een hartslag verhoging van kreeg.
Wat is het toch vreselijk jammer dat deze vriendelijke kerel zover van ons weg woont, anders kwam ik wel meer over de vloer.
Als Peter dit leest, krijgt hij spontaan een brede lach op zijn gezicht, omdat dit niet het geval is.
Het was weer geweldig gezellig bij mijn (en ik durf dat te zeggen) VRIEND.
Maar we moesten nog verder naar ONZE voorzitter van de NGC-DBS Henk Fidder, die in het buiten gebied van het plaatsje Heino woont.
Dus met pijn in het hart afscheid genomen van Peter en zijn meissie Ria.