De foto’s zijn niet scherp of de lens is wat vettig geweest, maar goed ik wil ze de bezoekers van de website niet onthouden.
Informatie Wikipedia: De lakenvelder is een runderras dat vooral herkenbaar is aan de witte band tussen de voor- en achterpoten om de borst en rug van een verder zwart of rood dier, de lakenvelder tekening. Er zijn echter nog veel andere kenmerken die het dier ook moet bezitten om een echte lakenvelder te zijn[1].
Hoewel in het buitenland soms beweerd wordt dat het van oorsprong een Nederlands ras is, is dat niet aangetoond en daarom onzeker. Dit komt doordat de registratie destijds nog niet sluitend was, stamboeken, oormerken en identificatie en registratie bestonden nog niet. Het is wel aannemelijk dat de lakenvelder een Nederlands ras is. De lakenvelder is een al eeuwenoud ras. Al in de 12e eeuw wordt er, in de vorm van een beschrijving, in Nederland melding van gemaakt van lakenvelders. De vroegst bekende afbeelding is een schilderij uit ongeveer 1450.
In de 17e en 18e eeuw werden ‘parkrunderen’, zoals lakenvelders ook wel worden genoemd, vooral gehouden op de buitens van landadel en patriciaat. Met het grotendeels verdwijnen van deze landgoederen in de 20e eeuw werd de lakenvelder met uitsterven bedreigd, en niet voor het eerst. Op het dieptepunt waren er in heel Nederland nog zo’n 300 lakenvelder runderen, een aantal dat inteelt en een hoge verwantschap binnen de populatie onvermijdelijk maakt zo lang er streng geselecteerd wordt en er geen vers bloed wordt toegelaten.
Er zijn in Nederland ruim 3300 lakenvelder runderen (CGN)en dit aantal is groeiende. Lakenvelder runderen zijn er in twee kleuren “Rood wit” en “Zwart wit”, het merendeel van de populatie heeft de kleur “Rood wit”. Net als bij de rassen MRIJ, Fries Hollands, Holstein-Friesian enzovoort, is ook bij de lakenvelder de zwarte kleur dominant over de rode kleur. Bij het kruisen van beide kleuren is daarom de roodfactor van belang.
De lakenvelder wordt vooral gewaardeerd om haar vriendelijke karakter en haar probleemloosheid. Met name zorgboerderijen, kinderboerderijen en hobbyboeren werken graag met lakenvelders. Door de goede voederomzetting en het gemakkelijk afkalven wordt de lakenvelder ook steeds populairder bij natuurbegrazingsprojecten.
Het fokken van lakenvelders is een kunst. Aan de ene kant moet het dier goed van bouw zijn, zodat het dier zich zelf prima kan redden, aan de andere kant is een mooie aftekening gewenst. Door op meerdere eigenschappen te selecteren is een snelle genetische vooruitgang op alle eigenschappen onmogelijk. Een kudde goede koeien fokken met een fraaie uniforme aftekening vraagt tijd, geduld en energie.
De genetisch bepaalde wat tragere groei en een rantsoen van gras en hooi, aangevuld met een mineralen liksteen, zorgen voor vlees dat qua smaak en structuur van goede kwaliteit is. Dit werd bevestigd door Slow Food die de lakenvelders op 21 juni 2010 als eerste Nederlandse rundveeras liet toetreden tot haar ‘ark van de smaak’. De Ark commissie kwam tot de conclusie dat de Lakenvelder alles in zich heeft om de Wagyu van Nederland te worden. Inmiddels is een presidium erkend dat lakenvelder hong rundvlees produceert volgens een strak protocol. Dit presidium, onder leiding van de Stichting Lakenvelder Vlees, wist in 2011 door te dringen tot de finale bij de Smaak van Nederland.
Bedankt voor de informatie!