nr. 1 Juni 2019

  

Zaterdag 1 juni werd een bezoek gebracht aan Uwe Effertz in Köln (Duitsland). Mijn interesse ging speciaal uit naar de violette vogels van het partnership. De meeste violette vogels zaten echter in België, dus een artikel over deze mooie kleurslag laat nog even op zich wachten. Enkele vogels kon ik gelukkig nog wel fotograferen (hierboven over belicht en bewerkt). Tijdig werd de toeristische route gekozen naar Stokkum (Gelderland) waar ik voor 8.00 uur bij Rob Alofs arriveerde en alsof het afgesproken was kwam ook Appie Buitenhuis daar aan. Eerder dan afgesproken waren wij bij het adres van Uwe, en werden hartelijk ontvangen en konden de dozen met trosgierst afgeleverd worden. Om optimaal gebruik te maken van tijd kreeg Uwe geen gelegenheid om zich om te kleden en ging het direct over de vogels. Uwe werkte zich in het zweet om al de vogels te vangen die zich zeer rustig gedroegen in de fotokooi. Een luxe die ik als amateurfotograaf niet altijd heb. 

     

 

Er waren meerdere indrukwekkende baby’s die een vitale indruk maakten, vele vogels uit een eerdere fase zaten in de moeilijke periode tegen de rui aan of daar net ingegaan. Maar ook bij deze categorie is de kwaliteit voldoende herkennen. 

   

Nooit achterover leunen in de hobby als je bij wilt blijven of voorop loopt, de diepte van de maskers is dan ook een punt waar Uwe aan werkt. Bij de donkergroene man is dat al mooi gelukt, als er ook nog mooie ronde spots opkomen dan is hij tevreden over de koppeling die hij heeft gemaakt.

   

   

De vogels worden afhankelijk van de ontwikkelfase is verschillende binnenvluchten geplaatst, draagt bij aan het overzicht van de vogels in een dergelijk groot bestand.

   

   

De grijze kleurslag is dominant aanwezig dit o.a.. in de spangel en cinnamon  variëteit. Enkele baby’s zijn over de top voor de show maar hebben een belangrijke rol in de kweek, vooral de nekpartij is een sterk punt. Met het inbrengen van een kobalt vogel is de kweek richting ook enigszins gewijzigd.

   

   

Flecky vogels worden maar heel incidenteel gebruikt, het percentage was dan ook zeer laag, natuurlijk wel enkele vogels met schachttekening maar het overgrote deel mooie schone koppen.

   

   

In de blauwserie, zoals te zien is,  een rijke variatie aan bevederingstypen, die een bijdrage leveren aan de puzzelstukjes die samen moeten komen om een showvogel in topconditie te kunnen brengen. 

   

   e

   

De man links van de middelste rij (boven) laat een dik pakket veren zien, die dicht op elkaar zitten, dit kan in de kweek gericht gebruikt worden, voor de show is dit een lastige kwaliteit, moeilijk schoon te krijgen en de veren komen ook moeilijk ‘los’ van elkaar. Op de onderste rij een grijze man die als baby op de show werd gestraft omdat de vogel als baby over de top was, de dekveren lagen o.a. op de stok, dat is aan 1 kant nog goed te zien, maar de vogel heeft zich toch niet ontwikkeld wat de verwachting was (naar de extreme kant). In de toekomst kijken blijft moeilijk daarom moet ook beoordeeld worden wat op dat moment objectief te beoordelen valt.

   

Richting en plaatsing van de kopveren die een voorwelving geven zonder dat de vogel daar volledig voor hoef te blowen.

   

De kwaliteit bij de grijze cinnamons is evident en het partnership is er bekend om, er heeft echter een storend foutje de overhand gekregen waarbij de teentjes die naar achter moeten staan naar voren komen en de vogel zijn grip kwijt raakt die van invloed is op de presentie van de totaal vogel. Correcties zijn nodig om dit te herstellen of het percentage te verlagen. Wat te zien is dat de achterteentjes aan de korte kant zijn, als deze langer worden kan het probleem deels verholpen worden. Dunnen stokken is ook een advies dat nogal eens wordt gegeven. Kan wel helpen is echter meer symptoom bestrijding. Ik heb zelf bewegende stokken in de binnenvluchten, deze dwingen de vogel ook om zich goed vast te houden, heeft ook wel enig effect bij de jonge vogels die dit probleem in lichte mate hebben. Is echter geen structurele oplossing van het probleem. Het partnership gebruikt de andere kleurslagen die dit probleem niet hebben om dit te verbeteren. Een grove bottenstructuur is aan de poten goed te bepalen en voor een ieder een aandachtspunt. Bij onderstaande foto’s is dit bij de lacewing pop goed te zien.

   

   

Volgens de standaard moet de ogen: helder, vrijmoedig en goed geplaatst zijn vanaf het voorfront, achter hoofd en bovenkant van de kop. Bij de sierduiven worden de kleuren van de ogen en de oogranden (mogen niet te dik of te dun zijn) nauwkeurig in de keuring betrokken omdat deze van betekenis zijn voor de variëteit (veel kruisingen van soorten om andere kleuren in te fokken) ten opzichte van het ideaalbeeld/standaard. Zo hoeft het natuurlijk niet bij de grasparkieten, maar er moet voldoende opening zijn om het oog te kunnen beoordelen. Is het een rood oog, is het zwart oog met of zonder irisring. Maar het oog heeft ook invloed op de uitstraling en vitaliteit van de vogel, ook al is het een detail. 

   

   

   

    

Andere kleurslagen en diverse generaties die een beeld geven van de positieve ontwikkeling van de dit topteam.

   

   

   

  

  

  

 

 

 

4 reacties

  1. Jan Bouwmeester zegt: Beantwoorden

    Veel enorme vogels zie ik hier maar ook veel met te lange veren bij de poten. Ik vind het moeilijk om hier mijn waardering over uit te spreken, terwijl ik er toch wel eentje van zou willen gebruiken. Krijg je er eentje uit gekweekt waarbij alles goed zit, dan is zo’n vogel onklopbaar lijkt mij. Maar ik vermoed dat je wel erg veel vogels nodig zult hebben om dat te verwezenlijken. Want die grove fout die zal je wel bij veel nakweek meekrijgen. Niet tegenstaande vind ik het geweldig om zoveel enorme vogels bij elkaar te zien. Dus zeker bedankt voor het verslag met foto’s!

  2. Rob Alofs zegt: Beantwoorden

    Beste Peter,

    ik sta volledig achter het feit dat: Het oog zichtbaar moet zijn , van de zijkant gezien ,om te kunnen beoordelen of het een roodoog, zwart oog of een iris met of zonder ring is.

    1 reden om volledig achter het keuren van showvogels te staan die we samen wereldwijd hebben afgesproken 😉

    1. Jan Bouwmeester zegt: Beantwoorden

      Ik kan mij er ook in vinden dat het oog aan de zijkant bekeken zichtbaar moet zijn. Boven het oog ook nog welving alsof we een wenkbrauw zien. Dan heb je hiermee ook een begrenzing aan de lengte van de kopveren, wat ik persoonlijk wenselijk vind.

  3. Rob Alofs zegt: Beantwoorden

    Goed gedacht Jan,
    Wel hebben we nu heden ten dage te maken met vogels die een wang en nek blow op gaan zetten. En dat is juist mijn probleem met die wang blow gaan de veren naar de breedte , maar ook naar boven uitzetten, ook bij mij. Zodat het oog weer niet echt zichtbaar is. Maar wel als je van onder naar boven naar de vogel kijkt 🙂 dus er zit een eind , volgens mij ook aan de nek breedte, front breedte ….en jouw visie dat de kop bevedering over de top is en niet meer mooi is . Laat staan de mooie dichte bevedering met, en ja daar komt ie…de prachtige zwarte onderdons op de nek , doorlopend naar boven uit het verleden, ja Mannes was echt een visionair en kunstenaar. Daniel Lutolf komt dicht bij..Heylen efferts nettekoven hebben de nekken en breedte , JJC heeft een uitzonderlijk type, nu noch een vogel waar we over 20 jaar nog over kunnen dromen…
    Heerlijk toch Jan om zo over onze vogels na te kunnen denken, Ik neem er 1 op !
    Groet Rob

Laat een reactie achter op Jan Bouwmeester Reactie annuleren